Gisteren werden tijdens een lezing door Prof. Tom Sauer aan de Universiteit van Antwerpen vele klassieke Russische verhalen verspreid. Ik organiseerde in 2015 een conferentie over mensenrechten in de Krim met de professor. Zijn ideeën over vrede met Groot-Rusland zijn sindsdien geen spat veranderd: appeasement is een oplossing—ongeacht dat appeasement in het verleden niet heeft gewerkt.
Ik nam de microfoon en reageerde op de indoctrinatiepoging door de professor:
In dergelijke discussies waar Oekraïners niet worden overwogen, praat u over Oekraïne alsof het een object is, terwijl u de wil en soevereiniteit van de hele natie die Europa boven Rusland verkoos, negeert.
Poetin zegt dat de Oekraïense natie niet bestaat. Door Oekraïne te objectiveren, staat u aan Poetins kant op één beslissend punt: voor u bestaat Oekraïne ook niet.
Hoewel het argument is dat mensen niet zouden moeten sterven, bewijst in feite het “bidden” tot Europa voor vrede zonder verdedigingsactie uiteindelijk de bereidheid om de hele natie op te offeren voor een illusoire vrede.
Maar geopolitieke spellen hebben geopolitieke regels—dat zijn internationale wetten. U dankt alle vrede en welvaart die u hier heeft aan internationaal recht, dat gelijkheid in internationale relaties en het recht op zelfverdediging voorziet.
Wat u ook hoort over de hiërarchie tussen staten, het is volledige realisme zonder perspectief van internationaal recht. Tegelijkertijd spreken “de realisten” over het beschermen van mensenrechten. Maar wat beschermt mensenrechten beter dan internationaal recht?
Wanneer u de oorlog van Rusland tegen Oekraïne vergelijkt met oorlogen op andere continenten, verliest u uit het oog dat één principe op het Europese continent niet bestaat op de andere—grenzen kunnen in Europa niet met geweld worden veranderd. Dat is het resultaat van de Tweede Wereldoorlog.
Als u de Russische oorlog tegen Oekraïne vergelijkt met historische vredescongressen, verliest u uit het oog dat velen van hen plaatsvonden voordat mensenrechten als de ultieme prioriteit op het Europese continent werden vastgesteld.
En toen, herinnerde u zich Kosovo en vergeleek het met de Krim… Het was oneerlijk tegenover uw publiek om het enorme verschil niet te vermelden – zoals de genocide die Kosovo tot afscheiding dwong.
De Oekraïense Krim had volledige autonomie. De inheemse mensen van de Krim, de Krim-Tataren, leven vandaag onder bezetting in slechtere mensenrechtenomstandigheden dan ze leefden in een imperfect maar vrij Oekraïne.
Toen zei u dat niet alleen Poetin “fouten” maakte, waarbij u opvallend oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, het ontvoeren van kinderen en massamoorden als “fouten” bestempelde?
“NATO beloofde niet uit te breiden” – is chantage met een nietszeggend argument, aangezien twee jaar in de bloedige grootschalige oorlog, NATO nog steeds niet aanwezig is! 50% van de beloofde hulp is niet geleverd. Dit betekent dat NATO niet alleen niet klaar was om Rusland aan te vallen, maar zelfs niet klaar om zichzelf te verdedigen!
En toen beschuldigde u Oekraïne van mobilisatie, door te zeggen dat het zijn jonge mannen naar de dood stuurt.
Oekraïense patriotten staan sinds 2014 aan het front. Tienduizenden van hen zijn gedood of gewond geraakt, maar zij hebben geen ander Oekraïne gezien dan een vrij Oekraïne. Hun vrijheid en waardigheid zijn waarden die het waard zijn om voor te sterven. Voelt u de geest? Vandaag is naar het front gaan naar de dood gaan omdat, zonder luchtverdediging, mankracht er niet toe doet.
Maar Oekraïners hebben geen keuze. Bezetting betekent niet alleen de dood voor hen, maar ook voor toekomstige generaties.
Gelooft u dat Poetin zich bij de NAVO zou aansluiten en dat we allemaal voor altijd in vrede zouden leven? Een persoon met een KGB-verleden wiens beleid bestaat uit chantage en moorden, die een terroristische aanslag in 1999 gebruikte om aan de macht te komen – zou hij vrede brengen naar de NAVO?
Poetin, die aan de macht kwam door gebouwen op te blazen, is een crimineel op grote schaal – hem in uw systeem hebben betekent uw systeem van binnenuit opblazen.
Als u een onbevooroordeelde professor bent die alle kanten van het verhaal overweegt, vraag uzelf dan af wat u mist in alle verhalen die u uw publiek probeert te overtuigen!
“Rusland voelt zich vernederd” is geen reden om miljoenen mensen in bloed te verpletteren. Als Rusland een mens was, zou het naar de gevangenis gaan of in landen met de doodstraf – naar de dood. Maar het is geen mens; het bestaat in het landschap van geopolitieke spellen: politiek en recht!
Voor Rusland is “realisme” dierbaar – macht gebruiken voor zijn voordelen.
Voor Europa – is liberalisme dierbaar – de wet gebruiken voor zijn voordeel.
